Natury nie oszukasz

Pokerzystką nie zostanę. Wiem to już od dawna, bo nie potrafię dobrze kontrolować sygnałów, które wysyła mój organizm. 

Kiedy jestem bardzo zestrersowana... to się uśmiecham. W sumie sprawdza się, to świetnie przy okazji wszelakich prezentacji, bo sprawia, że wyglądam przyjaźnie i spokojnie. Jednak czasem ten uśmiech wygląda bardziej jak taki skurcz;-)

Dużo bardziej kłopotliwe jest dla mnie to, że kiedy jestem zmęczona bardzo chce mi się płakać. I o ile mogę sobie trochę pochlipać w ciszy i spokoju, gdy wracam późno do domu, to w takiej sytuacji jak ostatnio - praca po kilkanaście godzin i niedosypianie przez ponad tydzień, robię się już na tyle płaczliwa, że trudno się powstrzymać nawet w najmniej stesujących sytuacjach. Zastanawiam się skąd się to bierze.