Przy herbatce

Dałam się wykiwać pogodzie. Wczoraj było 20C, więc gdy dziś zobaczyłam, że jest równie słonecznie wyszłam z domu ubrana raczej lekko. Okazało się, że jest dużo zimniej... (tylko trzy stopnie).. i przemarzłam.

Popijam teraz kolejną herbatę z miodem, żeby się rozgrzać i jakoś tak sentymentalnie mi się zrobiło. Na grzane wino poszłabym na Kazimierz, tak jak każdej zimy chodzimy z Martą. Tej zimy raczej się nie uda.

Dziwne, że bardziej nie przeżywam tego, że nie damy rady pojechać w tym roku na Święta do Polski. Może to znak, że jednak zaczynamy tutaj zapuszczać korzenie. Jedynie wizja pustawego stołu wigilijnego u moich rodziców trochę mnie smuci. Może tak na prawdę jeszcze to do mnie nie dotarło. Tyle się dzieje ostatnio, że nie ma jak wybiec myślą choćby i tydzień do przodu. Już za miesiąc Wigilia, do tej pory zdążę sie obronić, trochę poświętować, spakować się, przeprowadzić, napisać publikację, mieć parę rozmów o pracę... Nie mam pojęcią jak moje życie będzie wyglądało za miesiąc, ale wszystko idzie w dobrym kierunku. No bo co to są za problemy - szukać pracy w Nowym Jorku czy w Kalifornii. Takie problemy świadczą tylko o tym, że problemów nie ma.

Chyba ta herbata potrzebuje rumu dla wzmocnienia efektu. Udanego tygodnia Wam życzę!