Ot tak...

...deszcz znowu leje przypominając, że lato skończyło się dawno i nieodwołalnie. Próbuję dokończyć pracę na dziś, bo biorąc pod uwagę, o której muszę jutro wstać, powinnam być już w łóżku. W sumie to nawet nie chce mi się wychodzić na ten deszcz (parasola dalej się nie dorobiliśmy).



W sumie dobrze mi tu. Muzyczka gra, właśnie wygrałam bitwę z drukarką. Dziękuję Opatrzności, że udało mi się dziś dostrzec kilka niepasujących szczegółów otoczenia, co uratowało mnie od kilku poważnych klęsk. A dziś dopiero poniedziałek. Modlę się w myślach, żeby mi tej pogody ducha wystarczyło na długo. Nie oszukuję się, że długo mogę pociągnąć ciesząc się z siedzenia w labie do późnych godzin nocnych... ale żeby tak chociaż nie zwariować;-)